Zuidereiland

Onamalutu

Okee er komt weer een flink verhaal aan dus ga er maar goed voor zitten.
Eerste nacht op Zuidereiland heerlijk geslapen, alleen mn luchtbed is lek.
Was vroeg, maar de zon scheen al lekker, eerst lekker ontbeten en daarna de was gedaan en opgehangen.
Toen was het dringend tijd om in de zon te gaan liggen, meteen maar gedaan.
Dat gedaan voor een bepaalde tijd, daarna een serie in de auto gekeken waar het verrassend koel was, en daarna naar Blenheim gereden.
Daar wat wifi getapt, nieuw luchtbed gekocht en een afspraak voor de Warrant Of Fitness van mijn auto, soort APK, want die verloopt in Maart.
Eind van de middag terug naar de camping gereden, avond gegeten en wezen hardlopen sinds lange tijd, dat was te merken want ver kwam ik niet.
Daarna verhaal geschreven en gaan pitten.

De ochtend daarna begon hetzelfde als de dag ervoor, eerst ontbeten, daarna weer lekker wezen zonnen.
Toen weer naar Blenheim gegaan, stad verkend, door het park gewandeld, heel tof parkje, met een beekje en een oude spoorlijn, boodschappen gedaan en weer naar de camping gegaan.
Het was weer heerlijk om te rijden door het landschap, door de wijnvelden (heb je heel veel hier), in de verte allemaal bergen, muziekje aan, echt genieten.
Op de camping gegeten, praatje gemaakt met een stel uit Israel en daarna film gekeken.

Weer was iets minder toen ik wakker werd, was bewolkt, maar dat maakt niet uit, had gehoord dat net voordat ik kwam het verschrikkelijk weer was, dus ik heb het getroffen.
Vandaag ga ik naar Pelorus bridge, vlakbij Havelock, daar is de tonnen scène in de rivier in the Hobbit opgenomen.
Was een uur rijden, de spot lag bij een doc campsite, daar bij de rivier gekeken, jammer dat het fris was, anders had ik een duik genomen.
Herkende de plek wel uit de film, dat is wel leuk.
Bij de camping waren er ook nog wat wandelroutes die je kon lopen dus ik dat ook maar gedaan.
Het was inmiddels 15 uur en er was een lookout route van 4 uur, heen en terug, als ik snel ben dan kan ik deze wel doen dacht ik.
Dus ik lekker vlot de bergroute gedaan, na een uur was ik al bij de top, stelde niet al te veel voor.
Raar dacht ik, het zal toch geen drie uur duren om weer naar beneden te lopen?
Dus op mijn gemak de route naar beneden gedaan, langs de rivier gelopen en 2 watervallen, 17 uur was ik weer bij het beginpunt.
Naar Blenheim gereden om wat te smikkelen bij de Mac, daarna weer terug naar de camping gegaan.

Vandaag was redelijk saai, zonnetje scheen weer dus tot een uurtje of 13 in de zon gelegen.
Plan was om een film te pakken vandaag, die draaide half 18, the Great Wall.
Leuke film, hele kleine bios, wel gezellig.
Daarna weer naar de camping gegaan.
Zie, niet zo bijzonder vandaag.
De dag erna ging ik er vroeg uit want de WOF keuring had ik vandaag om 9 uur.
Naar Blenheim gegaan, werd me verteld dat het ong. een half uur zou duren, dus even wifi getapt in de Mac en daarna terug gegaan.
Slecht nieuws, bleek dat de remmen helemaal niet goed meer waren, ze wisten niet goed waarom, dus een bepaald onderdeel moest vervangen worden.
Dat was wel een gedoe zei die man, dus ik vragen of dat vandaag nog kon, want had geen zin om nog een dag extra hier te blijven.
‘Nee dat kan waarschijnlijk morgen pas’ zei hij (in het Engels), shit.
‘Behalve als je de auto wilt laten staan tot drie uur, dan kan het wel’, tuurlijk wil ik de auto laten staan, anders kan je hem toch niet repareren.
Deal.
Kosten zijn wel hoger dan ik verwacht had helaas, maar het moet, je mag niet rondrijden hier als je WOF niet goed is.
Het was 10 uur, dus voor de 3e keer Blenheim rondgelopen, ken die stad als mn broekzak inmiddels, weer door de stad en het park gewandeld.
3 uur was ik weer bij de garage, auto was gefikst, en ik kon weer gaan, moest wel nog een nacht op de camping blijven want Nelson (volgende punt) is een flink eind rijden.

10 uur mn bed uit gegaan, half 11 was de tent afgebroken en kon ik gaan rijden.
2 uur door de bergen gereden, weer 3 keer moeten wachten omdat ze weer aan de weg bezig waren, en uiteindelijk kwamen we bij Nelson.
Hele leuke stad, gezellig, druk, aan de baai, en lekker weer.
Daar 3 uur rondgelopen, de maker van the One Ring bezocht, heeft alle ringen gemaakt voor de Lord of the Rings films.
Kathedraal bezocht, mooi gebouw, op een heuvel, alleen is het gebouw grijs, niet echt een goede kleur voor een kerk, beetje deprimerend zag het eruit.
Daarna gingen we weer op weg, naar Abel Tasman national park.
Was 1,5 uur vanaf Nelson, plus toen ik bijna bij de camping was zag ik dat ik niet veel benzine meer had, dus kon ik weer terug naar de dichtstbijzijnde pomp, een donders eind terug.
Uiteindelijk na getankt te hebben en een heel eind op een gravel road gereden te hebben, kwam ik op de camping, in the middle of nowhere.
Avond eten op, en daarna een route gaan lopen, die begon in het heel tof bos, en je had een look out op het einde waar je opeens uit kwam bij allemaal hele vreemde gespleten rotsen, en een schitterend uitzicht over de vallei beneden.
Zon ging ook bijna onder, dus wezen genieten van wederom een prachtige zonsondergang, daarna terug gelopen en gaan slapen.

Canaan downs

Super slecht geslapen, want het was enorm koud vannacht.
Tent afgebroken en naar Takaka hill gegaan, daar heb je een route en er is daar ook gefilmd voor Lotr.
Schitterend route, door allemaal verschillende soorten landschappen, kon alleen niet uitvogelen welke scènes hier waren gefilmd, de brochure was niet heel duidelijk daar over.
Toen verder gaan rijden, door de vallei die ik gisteren zag vanaf de look out, uiteindelijk kwam ik bij Takaka, klein dorp, daar wifi getapt, camping geboekt (sommige doc campings moet je online boeken), caramel slice gegeten, boodschappen gedaan.
Daarna naar de kust gereden, 45 minuten vanaf Takaka lag mn nieuwe camping.
Erg grote camping, bij het strand (yes), schitterend strand trouwens, heel bruin zand, heel blauw water.
Tent opgezet, uitgewaaid bij het strand, wat gegeten, wezen douchen, heel snel want het waren weer koude douches helaas.
Film gaan kijken, verhaal geschreven, en hopen dat het hier niet zo koud is ’s nachts.

Totaranui

Gelukkig, gelukkig, is het hier helemaal niet koud ’s nachts, en goed uitgerust werd ik mn tent uitgebrand.
Zonnetje scheen dus weer, na mn ontbijt naar het strand gegaan en daar gerelaxt.
Dat heb ik voor 1,5 uur volgehouden en daarna weer de gravel road op, om een kleine route te lopen.
Korte route door het bos, en uiteindelijk een prachtig zicht over de baai.
Daarna de auto weer ingestapt en verder gereden naar een soort monument voor Abel Tasman.
Daarna naar Takaka gereden, laptop wat opgeladen in de bieb, daarna Fish and Chips gegeten.
Had al zitten te denken om naar Cape Farewell te gaan, noordelijkste punt van zuidereiland.
Alleen volgens mn nieuwe navigatie app, was het 2 uur rijden, alleen heen.
Toch maar gedaan, want qua tijd zit de app nog wel eens fout.
Zo ook deze keer, want was er na een uur al, pracht van een route gereden, langs de zee.
Dat zijn de mooiste dingen hier, lekker met muziek aan, ramen open door NZ rijden.
De bergen verdwenen, en de heuvels kwam weer, schitterend zicht, allemaal kliffen en groene weilanden, en hele hard wind, werd bijna terug geblazen naar Nederland.
Daar een poos wezen wandelen en de auto weer ingestapt, na 2 minuten kwam ik een bordje tegen met een mooie foto van een strand, Wharariki beach.
We zijn er nu toch, dacht ik.
Vanaf de parkeerplaats was het 30 minuten lopen nog naar het strand, klein stukje door het bos, en door de weilanden, en toen kwam ik daar aan..
Schitterend gewoon.
Heel veel uitgesleten rosten, een wilde zee, de zon die weerkaatst werd in het water.
Echt magnifiek, zo’n mooi strand.
Daar zo lang mogelijk rondgelopen, maar had een zwembroek aan en een T-shirt, en het was inmiddels best koud, plus het waaide nog steeds heel hard.
Dus maar naar de auto gelopen en weer terug geracet naar de camping, want de poort sluit om half negen.
Tussendoor nog een paar keer gestopt voor wat foto’s, je let hier meer op de omgeving dan op de weg.
Toen ik bijna de camping was ging ik een bocht om en daar weer een schitterende zonsondergang, de lucht allemaal kleuren, mooie wolken, ongelooflijk wat ik vandaag voor prachtigs gezien heb hier.
Zoals sir Ian McKellen (beter bekend als Gandalf) eens zei: ‘ I can’t believe Nelsonians get to wake up in this amazing paradise every morning.’
100% gelijk die man, Nelson Tasman is schitterend.
Oh ja, die quote van hem kwam ik toevallig tegen in een brochure die ik gratis had verkregen.
Was gelukkig nog op tijd want ik kon de camping nog op, daarna wat gegeten en op het strand gezeten, genoten van het geluid van de golven.
Daar 1,5 uur gezeten en toen was het tijd om dag te zeggen tegen deze prachtige dag.

Werd de dag erna vroeg wakker want de zon was weer vrolijk mn tent aan het verwarmen.
Tent afgebroken, wezen douchen ( in 30 seconden, koud water he ), en weggegaan naar een waterval die vlakbij de camping was.
De waterval wezen bewonderen, wat wezen drinken bij het cafeetje daar, en weer naar Takaka gegaan.
Vanaf daar was het ongeveer 2 uur rijden naar de volgende camping: Cobb river.
Moest na 20 minuten al van de snelweg af, een smal weggetje in, die werd steeds smaller en smaller, en we gingen maar door en door.
Gelukkig kwam ik maar 2x een tegenligger tegen, en dat was op een iets breder gedeelte.
Na wat een eeuwigheid leek kwam ik eindelijk een bord tegen, waaruit bleek dat ik nóg een stuk moest rijden.
Uiteindelijk kwam ik dan op de camping aan, alleen het waaide hier zo hard dat de tent opzetten geen goed plan leek, in de auto slapen dan maar weer.
Pluspunt is dat de omgeving weer schitterend is, een dal met heel veel grasland, tussen de bergen in.
Dankzij een heel aardig oud echtpaar die een kaart hadden, wist ik al welke tocht ik de dag erna ging wandelen.
Daarna film gekeken (snatch) en verhaal geschreven.

Cobb river

Zowaar heel goed geslapen in de auto, rond 9 uur werd ik wakker, naar het beginpunt van de walk gereden en gaan wandelen.
Eerst een eind door het bos, vooral omhoog, en daarna kwam je uit boven op de berg, na nog een klein stuk wandelen.
Weer een uniek uitzicht over de vallei, kon de campsite zien vanaf de top, het waaide alleen enorm hard dus moest mezelf goed vasthouden.
Na een rondje gelopen te hebben ging ik weer naar beneden, richting de auto.
Rond half 1 zat ik weer in de auto, en kon ik het hele eind weer terug rijden, was maar een weg deze vallei in.
Na een lange rit kwam ik in Motuera, daar in de Mac wifi getapt en daarna naar een camping gereden vlak bij de berg Mt. Owen.
Was weer een flink eind over gravel road rijden, rond half 7 was ik op de camping, als enige, er stonden wel wat auto’s maar die mensen waren waarschijnlijk een hike aan het doen van meerdere dagen.
Nadeel was van deze camping dat er verschrikkelijk veel zandvliegjes zaten, klein beestjes die je niet opmerkt en je prikken, alleen voel je het in tegenstelling tot muggen, meteen.

Courthouse flat

Eerst wilde ik Mt Owen beklimmen, alleen de tocht naar een hutje (nog niet eens de top dus) was al 6 uur, dat was me net iets te lang.
Heb dat maar laten zitten en ben een andere route wezen lopen, langs 2 verlaten mijnen.
Daarna weer naar Motuera gegaan, boodschappen gedaan, en naar Kawatiri campsite gegaan.
Was een enorm lange rit, rond 7 uur ’s avonds had ik mn tent opstaan, en had ik avond gegeten.
Is gewoon een picknick plek deze camping, maar wel druk want ligt pal naast de snelweg.
Er was nog een historische route van 20 minuten die je lopen kon, er liep hier een spoorweg vroeger, die liep door een oude donkere creepy tunnel, best gezellig.
Oh ja, en er zitten hier zoveel zandvliegen, dat je er gek van wordt.

Kawatiri

Lekker geslapen, rond 11 uur ging ik mijn tent pas uit, om vervolgens hartelijk te worden ontvangen door honderdduizend zandvliegjes.
Snel tent opgeruimd, was wel nat want het had flink geregend vannacht, en daarna naar Murchison gereden, half uurtje van de camping af.
Daar de volgende camping geboekt, en om daar te komen moest ik eerst weer terug naar de vorige camping, en daar de afslag pakken.
Alleen hoe dichterbij ik bij de volgende camping kwam, hoe grijzer en donkerder het werd.
Toen ik bij de camping was, was het nog droog, maar toen ik de tent op ging zetten gingen de sluizen open, en de tent stond nog niet goed.
Ik had echt geen zin om in de tent te gaan slapen, dus we gingen weer in de auto overnachten.
En het bleef maar regenen, en waaien, enige positieve was dat ik een warme douche kon nemen daar.

Kerr Bay

Het geluk was aan mijn zijde, want de zon scheen vandaag!
Heerlijk de tent laten drogen, opgeruimd en door het bos gewandeld.
Toen de auto weer ingestapt en weer naar Murchison gereden, daar boodschappen gedaan en naar de volgende camping gegaan, Lyell.
Een kleine plek, weer naast de snelweg.
Kwam 4x een helikopter langs om spullen te brengen voor wat gasten die daar stonden.
Verhaal geschreven, door een beek gelopen, film gekeken en gaan pitten.

Lyell

Was flink koud vannacht, gelukkig was het wel warm al toen ik mijn tent uit ging.
Ontbeten en daarna weer een toch naar de overblijfselen van een oude mijn gegaan, werd veel in de mijnen gewerkt in deze regio.
Daarna gaan rijden naar Westport, bij de zee.
In Westport lekker rondgelopen, subway gegeten, en een van de lekkerste caramel slices tot nu toe op.
Daarna iets doorgereden en een random straat ingegaan die tot de zee liep, op het strand (wat schitterend was) lekker wezen uitwaaien.
Eind van de middag weer gaan rijden naar de volgende stop, Slap Hutt Creek.
Ook weer een oude mijngebied, enige vreemde aan de camping was dat het bijna alleen maar uit steen bestond, je kon zo goed als nergens je tent opzetten.
Gelukkig waren er niet veel mensen en kon ik nog een plek vinden.

Slab hutt creek

Weer erg fris vannacht, en mijn slaapzak is kapot, meteen weggegooid dat ding.
Tent opgeruimd en richting Greymouth gereden, stad ook bij de zee.
Daar in de bieb gezeten want daar kan je meestal je apparaten opladen, daar mn vorige verhaal getypt en daarna een nieuwe slaapzak gekocht en boodschappen gedaan.
Rond zes uur naar de volgende camping gereden, Goldsborough, half uurtje ten zuiden van Greymouth.
Het weer valt wel flink tegen, het is grijs en het miezert, gelukkig wel de tent normaal op kunnen zetten.
Daarna wat gegeten, in de auto wezen chillen en verhaal geschreven.

Goldsborough

Niet goed geslapen want mn slaapzak is te klein, veel te klein.
Dus ik nog eens goed kijken naar de hoes, ‘for kids’, staat er, super nice Rik, erg goed gekeken naar wat voor slaapzak je nou koopt.
Dus terug naar Greymouth gereden, bleek dat ik hem niet kon ruilen omdat ik hem al gebruikt had.
Super kut, want ik moet echt een nieuwe hebben, dus nog een (deze keer wel goede formaat) gekocht.
Ik was aardig chagrijnig daardoor, ik de auto weer in en naar Hokitika gereden want daar had je een route vlakbij die ik ging lopen.
Auto geparkeerd en gaan wandelen, vreemd genoeg ging mn slechte humeur langzamerhand weg.
Was een flink zware route, weer zeer steil omhoog, toen ik bijna bij de top was, was mn humeur weer stukken minder vrolijk.
Het regende heel hard, ik was zeiknat, het was koud, overal was modder, je zag bijna niets, en ik moest het ganse eind nog terug.
Uiteindelijk weer bij de auto gekomen, daar omgekleed, en naar de camping gaan rijden.
In Hokitika was er nog een festival, stonden allemaal mensen (de meeste verkleed ook nog) in de regen los te gaan, zag er wel leuk uit.
Werd 10 minuten later aangehouden door de politie om een alcoholcontrole te doen vanwege dat festival natuurlijk.
Niet zo slim van me dat ik tijdens de walk een paar biertjes naar binnen had gewerkt.
Werd meteen naar de kant gehaald en moest de cel in, gelukkig is de criminaliteit zo laag hier dat ze helemaal geen cellen hebben in de buurt, dus een biertje gedronken met de agenten en weer gegaan.
Dat was natuurlijk een flauwe grap, ik was zo nuchter als ik altijd ben, dus ik kon gewoon door.
Op de camping lekker film gekeken en wat gegeten.

Goed geslapen vannacht, de nieuwe slaapzak slaap erg lekker.
Het weer is nog steeds niet best, alleen maar grijs en veel regen.
Enige voordeel daarvan is dat er geen zandvliegjes zijn.
Na het ontbijt weer naar Greymouth gegaan, snap nu waarom het GREY mouth is.
Daar weer naar de Warehouse gegaan, ik zat nog steeds te balen over die slaapzak, dus ik dacht: we proberen het gewoon nog een keer.
Misschien staat er iemand anders bij de servicebalie, dat was het geval.
Dus ik weer gevraagd of ik mn geld terug kon krijgen, en deze keer (leugentje voor eigen bestwil) gezegd dat ik hem nog niet had gebruikt.
En jahoor, ik kreeg mn geld terug, hele dag weer goed.
Daarna grootste gedeelte van de middag in de Mac gezeten om eens (dit is echt gebeurt trouwens) te kijken naar een opleiding.
Een studiekeuzetest gedaan, werd er niet veel wijzer van, maar het is een stap.
Daarna een goede caramel slice gegeten als beloning.
Toen weer terug naar de camping gereden.

Weer erg goed geslapen, nieuwe slaapzak is echt zeer comfortabel.
Het was nogsteeds grijs, maar wel droog, dus mijn tent opgeruimd en naar Hokitika gegaan.
Daar wat gegeten, stad verkend, in de bieb gezeten en boodschappen gedaan.
Toen naar Arturs Pass gereden, erg lange rit, en het begon steeds harder te regenen weer, en ik zag niets van de bergen want het was enorm mistig.
Langzamerhand trok de mist weg gelukkig, en kon je de bergen zien, prachtig.
Na een poos kwam ik bij de camping aan, alleen ze waren hier weer met de weg bezig en de camping (die heel klein was trouwens) stond vol met machines.
Gelukkig zat er een landgenoot die zei dat er verderop nog 2 campings waren.
Dat klopte, 10 minuten verder was er een camping bij de weg, en een aan de andere kant waar je eerst een weg voor moest volgen.
Gekozen voor de 2e optie, en dat was een goeie, want de camping (die officieel gesloten was) lag in een prachtig dal.
Tent opgezet, wat gegeten en wezen lopen daar.

Arthur’s Pass

Was goed fris vannacht, maar mn nieuwe slaapzak hield me lekker warm, op mn voeten na, die waren heeul koud, maar ik ben principieel tegen sokken in bed dus ja.
Na het ontbijt naar Arthur’s Pass village gegaan, daar naar de I-site gegaan om te kijken naar goede routes die je kan lopen.
Waren er 2 die er heel tof uitzagen voor mij, een van 3 uur en een van 6-8 uur.
Vandaag die van 3 en morgen die langere dacht ik.
Dus naar het beginpunt van de route gegaan en begonnen, het zonnetje scheen en nu pas kon ik goed de omvang van de bergen zien, wauw, wat is het hier enorm mooi.
De route ging naar een skigebied, binnen een uurtje was ik boven.
Daar aan de praat geraakt met een Duits meisje, waarmee ik de terugweg heb gelopen.
Toen naar de camping gegaan waar Maileen ook heen ging.
Daar avond gegeten, en toen tot mijn grote schrik bleek dat er een muis in mn auto zat.
Rest van de avond geprobeerd dat beestje (heel klein beestje) te vangen, maar dat bleek niet te doen.
Eten maar in de tent gelegd, mn verhaal gaan schrijven, en terwijl ik dat deed klom er een andere muis mn been op, bah.
Vind ze niet eng, maar het is nooit prettig om in het donker iets te voelen op je been.

Vandaag stond de route van 6 uur op het programma, samen met Maileen gaan lopen.
Was een van de zwaarste tot nu toe, was heel stijl, en uiteraard alleen maar omhoog.
Maar ook een van de mooiste, boven de boomgrens had je een zicht over de hele vallei, echt schitterend.
Het duurde daarna nog enorm lang voordat we daadwerkelijk op de top waren, maar dat was het waard, want boven had je een uitzicht over alle bergen.
Zo verschrikkelijk mooi als het daar is, niet te bevatten.
Blijkt ook dat dit een van de mooiste wandelingen van NZ is.
Op de top nog een aardig Nederlands stel ontmoet, en er liep een soort papagaai te schooien voor eten, geweldig grappig beest.
Na een uur genoten te hebben van de omgeving gingen we naar beneden, na een uurtje of 1,5 kwam ik eindelijk beneden, helemaal gesloopt.
Maileen was nog bezig, dus ik ging in het café was drinken en wachten tot ze terug was, daar nog een leuk lang gesprek met Wayne gehad, die woonde in het dorp, geweldige man die maar bleef praten.
Toen ze weer terug was, naar de camping gereden waar tot mn grote schrik een muis in de tent was gekomen.
Had een klein gat gebeten in de tent, en had van mn eten gesnoept.
Gelukkig kon ik hem vangen en heb hem daarna in de wc gegooid.
Goede nieuws is dat volgens mij de muis in de auto weg is.

Dat bleek niet waar te zijn kwam ik de dag erna achter, want ik zag hem weer wegschieten.
Ik denk dat ik hem een naam ga geven: Frank
Tent afgebroken, afscheid van Maileen genomen en weer naar de village gegaan om mn kleren te wassen.
Begon goed want ik haalde de wasser en droger door elkaar, maar daarna ging het helemaal prima.
Daarna wat gegeten in het cafeetje en gaan rijden naar Flock Hill, een uur rijden.
De route was enorm mooi, de pass werd breder namelijk, en uiteindelijk reed ik door de vallei met overal om je heen de bergen, heerlijk.
Flock hill is een grote heuvel met allemaal vreemde rosten erop waar de battlescène van de eerste Narnia film is opgenomen.
Daar even rondgelopen en toen weer helemaal terug naar Arthur’s pass gegaan, daar getankt en vervolgens helemaal naar Greymouth gereden om daar in the Warehouse te kijken of ze iets tegen muizen hadden. (sorry Frank)
Was de eerste keer dat ik in Greymouth de zon heb zien schijnen, gelukkig voor Frank trouwens hadden ze niets tegen muizen.
Daarna naar Lake Mahinapua, iets onder Hokitika, waar ik ook al was geweest.
Grote camping, bij een meer, met op de achtergrond de bergen, prachtige plek.
Tent opgezet, bij het meer gezeten en gaan slapen.
Volgens mij is Frank weggegaan, of dood.

Lake Mahinupua
De dag erna scheen de zon, dus wat spulletjes laten drogen, wat puzzels gemaakt, en de boel weer opgeruimd.
Daarna naar de treetop walk gegaan, is een hele lange brug, een route boven de bomen.
Net zoiets als ik al eerder had gedaan in Red forrest , alleen nu zonder de lichtjes.
De constructie is 20 meter hoog, en de uitkijktoren zelfs 47, was erg leuk om te doen.
Ook nog wat gegeten in het café daar.
Toen de auto ingestapt en naar Hokitika gereden, alleen halverwege begon de motor lawaai te maken, niet best dacht ik.
In Hokitika boodschappen gedaan en daarna weer zuid gereden, alleen vlak bij de camping waar ik stond, begon de motor zo veel lawaai te maken dat ik de auto aan de kant moest zetten.
Motorkap opengedaan, alleen werd daar niet wijzer uit.
Gelukkig kwam er net een man aan met zijn auto en trailer die daar woonde en ook nog eens monteur was, hij wilde wel even kijken wat er was.
Hij keek en kwam daarna met het slechtste nieuws dat ik maar kon horen.
Doordat de lampjes steeds flikkereden op mn dashboard had ik niet door dat de motorolie op was, met andere woorden: mn motor is helemaal kapot.
Shit.
You can throw away your car mate, zei die.
Daar sta je dan.
Gelukkig kon hij mn auto naar de camping slepen waar ik eerst stond, zodat ik tenminste een verblijfplaats heb, ook gaf hij het nummer van een vriend van hem die misschien de auto weg kon slepen.
Die man hartelijk bedankt, anders stond mn auto nog steeds langs de snelweg.
Morgen maar liften naar Hokitika, daar heb je wifi, dan hopen dat ik wat uit kan vogelen.
Heb waarschijnlijk drie opties:
1) Liften, maar dat vind ik helemaal niks.
2) Auto huren, is flink prijzig maar je kan wel door met reizen.
3) Busreis, maar dat kost ook aardig wat en dan zie je niet wat je zelf echt wilt zien.
Dus optie 2 lijkt het meest voor de hand liggend voor mij nu.

De dag erna vroeg eruit gegaan, en langs de snelweg gaan lopen en hopen dat er iemand voor me stopt.
Dat was niet het geval, ze reden allemaal door.
Onder andere natuurlijk omdat er niet veel plek is om te stoppen natuurlijk.
Dus ben ik maar lopend naar Hokitika gegaan, 11 km, 2 uur lopen.
In de bieb mn ouders gebeld om het nieuws te vertellen, daarna die vriend van die kerel geprobeerd te bellen, nam alleen niet op.
Rest van de middag een beetje gekeken naar huurauto’s, dat is een flinke hap uit je portemonnee dus dat kan ik niet al te lang doen.
Daarna wat gelopen bij het strand, wat gegeten en weer terug gelopen, gelukkig was de terugweg niet zo erg als heen want de lucht was prachtig mooi.

De dag erna geprobeerd weer om die vriend te bereiken, nam weer niet op.
Dus daarna maar de AA gebeld, soort wegenwacht, alleen daar had je een membership voor nodig.
Gelukkig had het meisje aan de lijn een nummer van een lokale garage, die namen wel op en morgenochtend komen ze mn auto halen.
Rest van de dag gespendeerd op de camping, puzzels maken, film kijken, lopen was lastig want had flinke spierpijn van al het wandelen van de dag ervoor.
En de auto leeggehaald.

De dag erna er vroeg uitgegaan om de laatste dingen uit mn auto te halen en in de tent te zetten.
Rond half negen kwam er een auto met aanhanger, samen met de man de auto erop gezet en gaan rijden naar de garage.
Daar nog een heel klein beetje geld voor mn auto gekregen, was bijna niets meer waard nu de motor kapot is.
Een lift gekregen nog naar Hokitika, daar een kamer geboekt in een motel, en op internet een auto geboekt voor 2 weken zodat ik het laatste gedeelte van het zuidereiland nog kan zien.
Daarna vlieg ik naar huis, een maand eerder dan gepland, heb niet echt een andere keus, anders kost het me veel te veel geld.
Vind het jammer, maar ik heb als het goed is alles gezien wat ik wilde zien, alleen het laatste gedeelte waarschijnlijk sneller dan ik in gedachten had.